انتشار ویدیویی مقابل کمپ مرحوم ناصر حجازی بار دیگر نشان داد بحران استقلال محدود به نتایج درون زمین نیست. در این ویدیو هواداری از محمدرضا آزادی درباره وضعیت بحرانی تیم پرس‌وجو می‌کند و مهاجم استقلال در واکنش علی تاجرنیا به عنوان ریاست هیات مدیره را مقصر معرفی کرده و می‌گوید: «بروید یقه تاجرنیا را بگیرید که بازیکن خارجی دو میلیون دلاری آورده است!»
این واکنش تنها دو روز پس از شکست سنگین ۷-۱ مقابل الوصل رخ داده است؛ شکستی که به‌شدت وجهه استقلال را در سطح قاره آسیا زیر سوال برد. نکته عجیب اینکه همین خط فکری را پیش‌تر آرمین سهرابیان نیز مطرح کرده بود و مدعی شد «چهار هفته است به خاطر اشتباهات بازیکن خارجی – اشاره‌اش به آنتونیو آدان بود – فحش می‌خوریم». تکرار چنین مواضعی از سوی دو بازیکن نشان می‌دهد در تیم نه‌تنها همدلی وجود ندارد بلکه نگاه مسموم و غیرحرفه‌ای جای اتحاد را گرفته است.
واقعیت این است که در فوتبال حرفه‌ای جذب بازیکنان گران‌قیمت خارجی نه تنها امری عادی بلکه ضرورتی برای پیشرفت تیم‌هاست. باشگاه‌های بزرگ دنیا مانند لیورپول با خرید بزرگی مثل الکساندر ایساک به دنبال ارتقا سطح تیم خود هستند بدون آنکه بازیکنان داخلی‌شان لب به اعتراض باز کنند. در چنین شرایطی مقایسه استقلال با باشگاه‌های حرفه‌ای جهان تنها عمق شکاف فرهنگی را آشکار می‌کند.
پرسش جدی اینجاست: آیا آزادی یا دیگر بازیکنان داخلی استقلال خودشان بدون دریافت دستمزد بازی می‌کنند یا کارنامه‌ای در سطح رئال مادرید و بارسلونا دارند که به دنبال برابری با دستمزد بازیکنان خارجی باشند؟ اساسا چه ضرورتی دارد بازیکن در سطح اول فوتبال ایران هم‌تیمی‌اش را در ملأعام زیر سوال ببرد و فضای تیم را بیشتر متشنج کند؟
این بحران مسئول مستقیم دارد. نخست روزبه چشمی به عنوان کاپیتان تیم که باید نقش محور اتحاد و مدیریت رختکن را ایفا کند و سپس ریکاردو ساپینتو به عنوان سرمربی که وظیفه دارد با قاطعیت این نوع رفتارها را کنترل کند. وقتی در چنین سطحی بازیکن داخلی به‌جای تمرکز بر عملکرد خود انرژی‌اش را صرف مقایسه دستمزدها و تخریب هم‌تیمی می‌کند نشان می‌دهد استقلال پیش از هر چیز باید به فکر بازسازی فرهنگی و ایجاد حرفه‌ای‌گری در رختکن باشد.
اینکه بازیکنی در قامت استقلال چنین جملاتی بر زبان می‌آورد نه تنها از آماتوریسم حکایت دارد بلکه برای آینده تیم نیز زنگ خطر جدی است؛ استقلالی که بیش از هر زمان دیگر نیازمند همدلی و اتحاد است گرفتار خودزنی درونی شده است.
