یعقوب براجعه در شروع فصل جاری سرنوشتی شبیه به فصل قبل پیدا کرد. او در بازی اول فصل لیگ گذشته هم فیکس بود اما به یکباره از ترکیب بیرون رفت و به سختی شانس بازی پیدا کرد تا اینکه در دوره کارتال و اواخر فصل به او اعتماد شد.
براجعه در بازی هفته اول فصل جاری در ترکیب اصلی قرار گرفت و نمایش بدی هم ارائه نکرد. او ضمن چند ارسال خوب و مشارکت فعال در امور تهاجمی تیم یک نجات دروازه هم داشت اما در گل خورده مقابل فجر همراه با حسین کنعانیزادگان مقصر بود.
از بازی هفته دوم هاشمیان سهیل صحرایی که در اصل مدافع میانی و هافبک تدافعی است را به او ترجیح داد که البته صحرایی هم نمایش ناامیدکنندهای داشت تا میلاد محمدی یکی دو بار مدافع راست باشد.
بعد از نیمکت نشینی این بازیکن او در حرکتی ناشیانه و غیرحرفهای که نشأت گرفته از بیتجربگی است به حالت قهر چند روز در تمرینات شرکت نکرد تا در بازگشت به تمرین در بازیهای بعد نیمکتنشین شود.
صحرایی که مقابل سپاهان به لیست بازی هم نرسیده بود از بازی هفته سوم مقابل فولاد روی نیمکت نشست اما در پنج بازی متوالی هرگز به میدان نرفت تا اینکه هفته هفتم بعد از تداوم نمایشهای ناامیدکننده صحرایی و محمدی در آن جناح دوباره فیکس شد.
براجعه دوباره به ترکیب اصلی رسید اما هرگز شبیه آن بازیکن با انگیزه انرژیک و جسور هفته اول نبود و در مجموع نمایش نسبتاً ضعیفی ارائه داد.
در بازی مقابل گلگهر هیچ خبری از ارسالهای براجعه نبود و او به سختی نفوذ میکرد و خیلی سست گام برمیداشت. در واقع بیشتر حرکات او بخصوص در زمان حمله همراه با تعلل بود و کاملاً مشخص بود که این بازیکن تحت تأثیر نیمکت نشینی پنج هفتهای که شاید برای او نقش تنبیه را هم داشته افت کرده است.
اتفاقی که در مورد براجعه افتاد ثابت کرد گاهی تنبیه سخت برای بازیکنان جوان نتیجه عکس میدهد کما اینکه شاید اگر هاشمیان منافع تیمش را در نظر میگرفت و با توجه به ضعف مفرط در کنارههای خط دفاع تیمش زودتر به این بازیکن اعتماد میکرد براجعه اینچنین دچار افت نمیشد.
